Το μέλι προστατεύει

Το μέλι προστατεύει και από τον καρκίνο - Αποτελεί ένα από τα καλύτερα ελιξίρια νεότητας [1]
Δημοσιεύθηκε από : beenet on 23 Φεβ, 2006 - 07:24 AM
Έρευνα [2]
Έρευνα από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του μελιού ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και στις ημέρες μας επιβεβαιώνονται συνεχώς και όσο προχωρά η ιατρική έρευνα.Σύμφωνα με τα τελευταία αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης, σε διαφορετικές ποικιλίες ελληνικών μελιών, που παρουσίασε ο αναπληρωτής καθηγητής στο Εργαστήριο Βιολογικής Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Δημήτρης Γαλάρης, ορισμένα από αυτά εμφανίζουν την ικανότητα να αποτρέπουν στον σχηματισμό ελεύθερων ριζών στον οργανισμό και να προστατεύουν το DNA των κυττάρων έπειτα από έκθεση σε οξειδωτικούς παράγοντες. Οι παράγοντες αυτοί ευθύνονται για την φυσιολογική γήρανση, καθώς και για σειρά σοβαρών ασθενειών, όπως είναι οι καρδιαγγειακές και οι νευρο-εκφυλιστικές παθήσεις.

Όπως επεσήμανε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Βιολογικής Χημείας Παρασκευή Νουτσάτσου-Λαδικού, το ελληνικό μέλι επιδρά ευεργετικά και στην πρόληψη του καρκίνου. Συγκεκριμένα εμφανίζει αντι-οιστρογονική δράση σε κύτταρα καρκίνου του μαστού, αναστολή στον κυτταρικό πολλαπλασιασμό κυττάρων καρκίνου του προστάτη, ενώ έχει θετική επίδραση και στα οστά.

Το μέλι παραμένει ένα από τα καλύτερα ελιξίρια νεότητας, που χαρίζει υγεία και μακροζωία σε όσους το έχουν εντάξει στο καθημερινό τους διαιτολόγιο. Οι επιστήμονες τονίζουν ότι προστατεύει από την εκφύλιση το DNA των κυττάρων, ενώ έχει αντιοξειδωτική και αντιμικροβιακή δράση.

Αναδημοσίευση από Εφημερίδα "Πρωινός Λόγος" Ιωαννίνων,
Φύλλο: Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2006
Ο όρος “βιολογικός” ορίστηκε στην Ελλάδα να καθορίζει, όποιο γεωργικό προϊόν παράγεται χωρίς χημικά λιπάσματα, φάρμακα και γενικότερα με πιο φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους.
Σύμφωνα με κάποιους άλλους ο όρος αυτός χαρακτηρίζει όλα τα γεωργικά, σε πρώτη φάση και ζωικά σε δεύτερη, προϊόντα, που παράγονται σύμφωνα με τον κανονισμό(EK) 2092/91 και το συμπλήρωμά του τον κανονισμό(ΕΚ) 1804/99.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, η ανάγκη που υπήρξε στην κοινωνία μας ήταν να έχουμε στη διάθεσή μας “καθαρότερα” τρόφιμα, που να παράγονται με σεβασμό στο περιβάλλον.
Σ’ ότι αφορά βέβαια τα γεωργικά προϊόντα, μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε, απ’ αυτά που ακούμε και βλέπουμε, πόσο επιβαρημένα είναι και με ποιές διαδικασίες φθάνουν στην κατανάλωση.
Στα ζωικά και ειδικά στα γαλακτοκομικά επίσης είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό κάτι τέτοιο, μέσα από το άκουσμα και μόνο των αντιβιοτικών, της προέλευσης των σιτηρεσίων, αλλά και των συνθηκών ασφυκτικού ενσταβλισμού που επικρατούν.
Αν στα παραπάνω για να συμπληρώσουμε το παζλ της διατροφής μας προσθέσουμε λεκτικά μόνο τις χρωστικές, τα συντηρητικά, τα πηκτικά, τα αντιοξειδωτικά, τους σταθεροποιητές και άλλα πολλά που ανήκουν στη γνωστή ομάδα των Ε, τα περισσότερα από τα οποία είναι εργαστηριακής (χημικής) προέλευσης, καταλαβαίνουμε το λόγο για τον οποίο υπήρξε “ανάγκη” παραγωγής “καθαρότερων” τροφίμων.
Η ερώτηση που γεννάται και θα προσπαθήσει να δώσει μια περιεκτική και σύντομη απάντηση η παρούσα συγγραφή, είναι γιατί φθάσαμε να μιλούμε για βιολογική μελισσοκομία και τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται στη πράξη.
Στο πρώτο μέρος αυτής της συγγραφής, τίθεται το ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει και κάτω από ποιές προϋποθέσεις, βιολογική μελισσοκομία.
Στο δεύτερο μέρος αναφέρεται κατά γράμμα το νομοσχέδιο και γίνονται κάποιες παρατηρήσεις, που δεν είναι τίποτα άλλο από προβληματισμούς για την ορθή εφαρμογή του νόμου.
Στο τρίτο μέρος γίνεται εκτενής αναφορά στις ασθένειες και τους εχθρούς, που προσβάλουν τα μελίσσια, καθώς και στους τρόπους αντιμετώπισης στα πλαίσια της βιολογικής μελισσοκομίας.
Το τέταρτο και τελευταίο μέρος αποτελεί τον επίλογο, ο οποίος συνοδεύεται από κάποια συμπεράσματα και διαπιστώσεις που έγιναν καθόλη την ενασχόληση με το συγκεκριμένο θέμα.
Στο τέλος υπάρχει όλη η βιβλιογραφία και οι δημοσιευμένες εργασίες, από τις οποίες αντλήθηκε το υλικό αυτής της συγγραφής.