Οικολογικά φυσικά συστατικά ομορφιάς

Τα περισσότερα καλλυντικά που επιλέγω είναι πιστοποιημένα οικολογικά που δεν επιβαρύνουν τον οργανισμό μου.

Και αυτό γιατί οι ουσίες που χρησιμοποιούνται (π.χ. στα κραγιόν ποσότητες μολύβδου, στις κρέμες τοξικές χημικές ουσίες και στα προϊόντα μακιγιάζ βλαβερές χρωστικές) απορροφώνται από το σώμα μας και αποθηκεύονται στο συκώτι, στα νεφρά, στον εγκέφαλο αποτελώντας κίνδυνο για την υγεία μας και την υγεία των παιδιών μας, αν χρησιμοποιηθούν κατά την εγκυμοσύνη. Ακόμη, πολλά από αυτά δοκιμάζονται σε ζώα (υποβάλλονται σε μεγάλες δόσεις καλλυντικών και εφαρμόζονται στη μύτη, το στόμα ή τα μάτια). Τι μπορείτε να κάνετε; Εκτιμήστε την αξία της φύσης χρησιμοποιώντας φυσικά καλλυντικά και επιλέγοντας καλλυντικά με φυτικές ουσίες. Δείτε παρακάτω τι μπορούν να κάνουν στο δέρμα σας κάποιες φυσικές ουσίες.

Όταν αγοράζετε οικολογικά καλλυντικά

Να γνωρίζετε ότι καλλυντικά με 100% βιολογικά συστατικά (organic) είναι σαπούνια και λάδια, τα οποία μπορούν να προέρχονται εξ’ ολοκλήρου από φυτικές πρώτες ύλες γιατί δεν χρειάζονται συντήρηση.

Να αγοράζετε πιστοποιημένα προϊόντα όπου στην ετικέτα τους θα υπάρχει το όνομα ή και το σήμα του οργανισμού πιστοποίησης.

Να μην αγοράζετε προϊόντα που δεν αναγράφουν όλα τα συστατικά ή την προέλευσή τους.

Να μην προτιμάτε προϊόντα που στη σύνθεσή τους έχουν χημικές ή φυσικές ενώσεις ύποπτες για αλλεργιογόνο δράση.

Να προμηθεύεστε τα καλλυντικά σας από εξειδικευμένα καταστήματα καλλυντικών, βιολογικών προϊόντων ή φαρμακεία.

Που βοηθούν τα φυσικά συστατικά

Αγγούρι: Ιδανικό για όλους τους τύπους δέρματος, είναι μαλακτικό και αναζωογονητικό, λευκαντικό και ενυδατικό.

Αμύγδαλο: Είναι μαλακτικό και καταπραϋντικό

Ανανάς: Έχει ήπιες απολεπιστικές ιδιότητες και αντισηπτική δράση.

Γάλα: Έχει αντιγηραντικές και ενυδατικές ιδιότητες.

Δεντρολίβανο: Είναι τονωτικό, αποτοξινωτικό και βοηθά στην καταπολέμηση της ακμής και του εκζέματος.

Ελαιόλαδο: Μαλακτικό, αναπλαστικό, καταπραϋντικό με ήπια αντηλιακή δράση. Ανακουφίζει από τον πόνο των εγκαυμάτων.

Κακάο: Μαλακτικό, προστατεύει την επιδερμίδα από την γήρανση.

Καρότο: Μαλακτικό, βοηθά στην καταπολέμηση της ακμής.

Λεμόνι: Τονωτικό, αντισηπτικό, καθαριστικό, λευκαντικό. Αποκαθιστά την οξύτητα του δέρματος.

Μέλι: Ενυδατικό, καταπραϋντικό, οξυγονώνει την επιδερμίδα.

Ντομάτα: Ιδανική για λιπαρές επιδερμίδες. Αναζωογονεί και δίνει λάμψη στην επιδερμίδα.

Πορτοκάλι: Τονωτικό, αναζωογονητικό για όλους τους τύπους δέρματος με εξαίρεση τα πολύ ευαίσθητα.

Φράουλα: Αναζωογονητική, μαλακτική και λευκαντική. Να αποφεύγεται στα δέρματα με τάση στις αλλεργίες.

Χαμομήλι: Καταπραϋντικό, αντικνησμώδες και ήπια αντισηπτικό.

ΘΕΡΑΠΕΥΣΤΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΚΑΝΑΤΑΛΩΤΙΣΜΟΥ

Η υπερβολική κατανάλωση έχει πλέον "διαβρώσει" τις αναπτυσσόμενες χώρες,ακυρώνοντας έτσι κάθε προσπάθεια για την επιβράδυνση των επιπτώσεων της Κλιματικής αλλαγής.Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του μέσου Έλληνα που καταναλώνει καθημερινά προιόντα που ξεπερνούν συνολικά το βάρος του,συμβάλλοντας και αυτός στην γιγάντωση της παγκόσμιας κουλτούρας της υπερκατανάλωσης,η οποία είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη.

Όχι δεν διαβάσατε λάθος.Ο καταναλωτισμός πλέον αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη.Το εμπεδώσατε;;Την τελευταία δεκαετία η κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών ανέβηκε κατά 28%.Δυστυχώς ο ιός της αμερικανικής κουλτούρας του καταναλωτισμού μεταδόθηκε γρήγορα και στην Ελλάδα.Τα τελευταία 30 χρόνια η ΥΠΕΡΒΟΛΗ έγινε σύμβολο της επιτυχίας ακόμη και στην Ελλάδα.Αν δεν αλλάξουμε τις συνήθειες μας και μάλιστα γρήγορα,θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε νέα κρίση,χειρότερη απο αυτή που ζούμε τώρα.

Σε παγκόσμιο τώρα επίπεδο,αν δεν αλλάξουμε ΟΛΟΙ ρότα,ο καταναλωτισμός θα πάψει να είναι εφικτός,καθώς ο πληθυσμός της γής μεγαλώνει κατά δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους και όλο και περισσότερες χώρες αναπτύσσονται σημειώνοντας οικονομική πρόοδο.Τι ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ;;;;Καμπανάκι.

Καθώς ο κόσμος παλεύει να ξεπεράσει τη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομική κρίση,έχουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ μια μεγάλη ΕΥΚΑΙΡΙΑ να αποτινάξουμε απο πάνω μας την αρρώστα του υπερκαταναλωτισμού και να "αποτοξινωθούμε" επιτέλους.Έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στο ένστικτο της ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ και στην ασθένεια του ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ.Εκβιαστικό μεν αλλά ξεκάθαρο δίλλημα και ακόμη πιο ξεκάθαρη η επιλογή μας.

Τελικά η παγκόσμια οικονομική κρίση ίσως αποτελέσει ΟΔΗΓΟ για την βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.Έστω και αναγκαστικά.Ακόμη και αυτό η ΦΥΣΗ το έχει προβλέψει:μετά την μπόρα δεν βγαίνει το ουράνιο τόξο;;;Το ΄πολύχρωμο ουράνιο τόξο θα είναι η θεραπεία του καρκίνου του καταναλωτισμού.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Ολόκληρη η κτίση μαζί με τον άνθρωπο είναι δημιουργήματα του Θεού. Ολόκληρη η κτίση εκτός από τον άνθρωπο υπόκειται απόλυτα στο θέλημα του Θεού. Στον αισθητό κόσμο μόνο ο άνθρωπος ως αυτεξούσιος μπορεί να αρνηθεί το θέλημα του Θεού και να κινηθεί κατά το δικό του θέλημα. Επειδή όμως η αιτία της υπάρξεως και της διατηρήσεως των όντων είναι το θείο θέλημα, η άρνηση του θελήματος αυτού οδηγεί στην καταστροφή.

Η άρνηση του θείου θελήματος στον αισθητό κόσμο πραγματοποιήθηκε από τον άνθρωπο, στον οποίο ανακεφαλαιώνεται ολόκληρος ο κόσμος. Το φυσικό περιβάλλον του ανθρώπου είναι το ευρύτερο σώμα του. Είναι η σάρκα που τον τρέφει και τον στηρίζει, αλλά ταυτόχρονα αυτή που χρειάζεται τη φροντίδα και τη στοργή του. Ό,τι συμβαίνει στον άνθρωπο αποτυπώνεται στο περιβάλλον. Και ό,τι συμβαίνει στο περιβάλλον αντανακλάται στην υπόσταση του ανθρώπου.

Συνήθως η οικολογική κρίση τοποθετείται στο επίπεδο των φυσικών ή των ιστορικών φαινομένων, και η αντιμετώπιση της επιχειρείται με τα μέσα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Έτσι όμως ούτε η αιτία της κρίσεως γίνεται αντιληπτή ούτε η αντιμετώπιση της μπορεί να είναι σωστή. Κι επειδή η αντιμετώπιση της αυτή στηρίζεται στις αρχές που οδήγησαν στην κρίση, είναι φυσικό όχι μόνο να μην την αποσοβεί, αλλά και να την αναπαράγει.

Η οικολογική κρίση συνδέεται με το σύνολο της προσωπικής και κοινωνικής ζωής του ανθρώπου. Είναι η ύστατη έκφραση της εσωτερικής κρίσεως του ανθρώπου, όπως και όλων των μορφών δράσεως και εκδηλώσεώς του. Η οικολογική κρίση μπορεί να χαρακτηριστεί ως μετάσταση της ηθικής και πνευματικής κρίσεως από το μικρόκοσμο στο μακρόκοσμο, από τον άνθρωπο στην κτίση. Εκφράζει την κρίση της παρουσίας και της διαγωγής του ανθρώπου μέσα στον κόσμο.

Η κρίση αυτή ως ανθρωπολογικό παράγωγο δεν αντιμετωπίζεται σωστά, παρά μόνο μέσα από τον ίδιο τον άνθρωπο. Χωρίς την ριζική αλλαγή του ανθρώπου δεν μπορεί να αναμένεται αλλαγή στην εξέλιξη της οικολογίας. Όταν ο άνθρωπος δεν αντιμετωπίζει την οικολογική κρίση σε σχέση με την ηθική και πνευματική κρίση που διέρχεται ο ίδιος, χάνει τις αληθινές διαστάσεις της και αδυνατεί να συλλάβει το πραγματικό νόημά της. Στην περίπτωση αυτή και τα μέτρα που παίρνει για την προστασία του περιβάλλοντος, όσο χρήσιμα κι αν είναι, αποδεικνύονται επιδερμικά ή και υποκριτικά, γιατί δεν αγγίζουν την αιτία της κρίσεως.

Εδώ προβάλλει η αναγκαιότητα της φωνής της Εκκλησίας. Σκοπός βέβαια της Εκκλησίας δεν είναι να νοικοκυρέψει τον κόσμο ή να επιβραδύνει με κάθε τρόπο την καταστροφή του, αλλά να δώσει την μαρτυρία της «καινής κτίσεως», που νικά την αμαρτία και τον θάνατο. Της κτίσεως αυτής που αναμένεται αλλά και που είναι παρούσα στην καθημερινή ζωή. Στην καινή αυτή κτίση πραγματοποιείται η ριζική αλλαγή του ανθρώπου, που έχει άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή και δράση του. Είναι αλλαγή που τον ανακαινίζει πνευματικά και μεταμορφώνει το ήθος και τη στάση του απέναντι σον κόσμο και στα πράγματα του κόσμου.

Με την πίστη στο Θεό και την τήρηση των εντολών βρίσκει ο άνθρωπος τον αληθινό εαυτό του και τις σωστές σχέσεις του με τον πλησίον και τον κόσμο. φροντίζει να μη βλάπτει με κανένα τρόπο τον πλησίον και να μην χρησιμοποιεί κακώς τα πράγματα. Η αντιμετώπιση της οικολογικής κρίσεως δεν πρέπει να νοείται ως γενική και αφηρημένη υπόθεση. Δεν είναι κάτι που αφορά αόριστα τους ανθρώπους ή την ανθρωπότητα, αλλά τον καθένα ξεχωριστά και όλους συλλογικά. Αν δεν συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος την προσωπική του ευθύνη για την κρίση που υπάρχει μέσα του και γύρω του, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει σωστά την οικολογική κρίση. Η συνειδητοποίηση όμως αυτή δεν είναι θέμα προσωπικής μόνο ευαισθησίας αλλά και αγωγής. Αν η αγωγή είναι εκμαυλιστική, όπως συμβαίνει σήμερα, τότε αμβλύνεται και η ευαισθησία που υπάρχει στα πρόσωπα.

Σε ύμνο της Εκκλησίας λέγεται: «Γέγονα… μολυσμός αέρος και γης και υδάτων» . Η μόλυνση του περιβάλλοντος αντανακλά την εσωτερική μόλυνση του ανθρώπου. Και η μόλυνση αυτή του ανθρώπου αρχίζει από το νου του. Πρώτος ο νους μολύνεται με τα εμπαθή νοήματα, γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται «πρωτοπαθής» . Τα νοήματα αυτά ως λογισμοί σύνθετοι από πάθη και νοήματα , οδηγούν στην παράχρηση του κόσμου και των πραγμάτων του κόσμου. Χωρίς την κάθαρση του νου από τα εμπαθή νοήματα δεν μπορεί να υπάρξει σωστή σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο και τα πράγματα του κόσμου. Στις ημέρες μας όμως η φροντίδα για το περιβάλλον συμβαδίζει με τη συστηματική προσπάθεια μολυσμού του ανθρώπινου νου με τέτοια νοήματα.

Η τελική όμως απάντηση της Εκκλησίας στην οικολογική κρίση δεν δίδεται σε ηθικό ή κοινωνικό επίπεδο, όσο χρήσιμες κι αν είναι οι σχετικές θέσεις και προσπάθειές της για την προστασία και την συντήρηση του κόσμου. Δε δίδεται με τα πρακτικά μέτρα που μπορεί να προβάλει, ή ακόμα και με το κατάλληλο ήθος που μπορεί να εμπνεύσει για την προστασία του περιβάλλοντος. Η τελική απάντηση της Εκκλησίας δίδεται στο οντολογικό επίπεδο με βάση την υποστατική αρχή.

Όπως η καταστροφή της κτίσεως έχει προσωπική ή υποστατική αφετηρία, τον πρώτο Αδάμ, έτσι και η ανακαίνιση της έχει προσωπική ή υποστατική θεμελίωση, τον νέο Αδάμ, τον Χριστό. Δεν υπάρχει απρόσωπη ανακαίνιση, όπως δεν υπάρχει και απρόσωπη καταστροφή της κτίσεως. Η καινή κτίση πραγματοποιείται με τον Χριστό: «Ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις» . Αλλά και ειδικότερα, όπως η καταστροφή της κτίσεως ξεκίνησε με συγκεκριμένη προσωπική ενέργεια, την παρακοή, έτσι και η ανακαίνιση της κτίσεως θεμελιώνεται σε συγκεκριμένη προσωπική ενέργεια, την υπακοή. Η παρακοή του Αδάμ έφερε στον κόσμο την αμαρτία και μαζί με αυτήν τον θάνατο και την φθορά της κτίσεως. Η υπακοή του Χριστού θεμελιώνει την νέα σχέση με τον Θεό και μαζί με αυτήν την αφθαρσία και την αθανασία.
Ο σταυρός και ο θάνατος του Χριστού δεν είναι ατομικά επεισόδια, αλλά γεγονότα με πανανθρώπινες και κοσμικές διαστάσεις. Καταργούν τον κόσμο της φθοράς και του θανάτου και εισάγουν την καινή κτίση. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα «σημεία» που συνοδεύουν τον θάνατο του Χριστού δεν συμβολίζουν μόνο πνευματικά γεγονότα αλλά και ανθρωπολογικά και κοσμολογικά . Με την υπακοή του Χριστού «μέχρι θανάτου» ανυψώθηκε η ανθρώπινη φύση στη δόξα του Θεού . Στην δόξα αυτή οδηγείται και κάθε άνθρωπος που μιμείται την υπακοή και μετέχει στο μυστήριο του σταυρού Του. Με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος γίνεται αληθινή υπόσταση, που αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο και ζει αρμονικά με αυτόν ως πολίτης της καινής κτίσεως. Την εμπειρική βεβαίωση της αλήθειας αυτής στην παρούσα ζωή προσφέρουν πλείστα παραδείγματα αγίων, που έζησαν αρμονικά με όλα τα ζώα και τα στοιχεία της φύσεως.